زمانی زمین دو قمر داشت !

براساس اظهارات دانشمندان متخصص ماه و قمرشناس، سیاره ما زمانی دارای دو قمر بوده است.

این دانشمندان با اشاره به این که نظریه آنها با نظریات کنونی متفاوت است. مشهور ترین نظریه امروز درباره ماه این است که قمر سیاره زمین از مواد یک جسم بزرگ کیهانی که به زمین اصابت کرده ساخته شده است.

زمین دارای یک قمر دیگر بوده که اندازه آن از قمری که امروز مشاهده می کنیم کوچکتر بوده است و تنها چند میلیون سال دوام آورده و پس از آن با قمر امروز زمین برخورد کرده و از بین رفته است.

دورترین فاصله زمین از خورشید

زمین روز گذشته (جمعه) در دورترین فاصله خود در سال از خورشید قرار داشته، در حالیکه برخی مناطق مانند ایالات غربی آمریکا با دماهای بالاتر از 100 درجه فارنهایت روبرو بودند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، روز جمعه در ساعت 15:00 به وقت گرینویچ زمین به نقطه‌ای از مدار خود رسید که دورترین فاصله را از خورشید دارد.

در طول اوج خورشیدی، زمین در فاصله 152 میلیون و 97 هزار و 426 کیلومتری از زمین قرار داشته که چهار میلیون و 999 هزار و 264 کیلومتر دورتر از دوران حضیض خورشیدی است که نزدیکترین فاصله زمین با ستاره‌اش محسوب می‌شود.

ماموریت ماهواره ناسا برای نفوذ به منطقه مرموز خورشید

ناسا اخیرا ماهواره جدیدی را به مدار ارسال کرده که به رصد و بررسی منطقه مرموز خورشید خواهد پرداخت.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پرتاب روز پنجشنبه (ششم تیر) رخ داد که طی آن یک جت L-1011 از پایگاه هوایی واندنبرگ برخاسته و موشک حامل ماهواره را در ارتفاع 11.8 کیلومتری بر فراز اقیانوس آرام رها کرد.

این پرواز ابتدا قرار بود روز چهارشنبه انجام شود اما قطع برق در کالیفرنیا باعث تاخیر در انجام آن شد.

موشک پس از پنج ثانیه سقوط آزاد روشن شده و به سمت لایه‌های بالایی جو زمین حرکت کرد.

خورشید نزدیک ترین ستاره به ما

در آسمان ما به جز ماه و هشت سیاره منظومه شمسی, خورشید ستاره ای است درست شبیه بقیه ستاره های آسمان. فقط نزدیکی آن به زمین است که برای اختر شناسان امکان بررسی ماهیت و رفتار ستاره ها را از نزدیک فراهم کرده است. آنها با فرستادن ماهواره هایی به فضا, برای انجام رصدهای متناوب و مکرر, به بررسی جزئیات سطح خارجی آن و همچنین ساختار درونی اش میپردازند. ستاره ما- که یک ستاره نسل دوم معمولی است- وزنی حدود دو هزار تریلیون تریلیون تن دارد که 75%  هیدروژن و 25% هلیم و درصد کوچکی هم عناصر سنگین تر است. همه اتم های عناصر سنگین تر که سیارات را شکل دادند, در هسته ستاره مادر تولید شده اند که زمانی پس از انفجار بزرگ متولد شده و چند میلیون سال بعد هم در انفجاری نابود شده است.

ماه، قمر زمین

                                                                                     

ماه نزدیک ترین همراه زمین در فضا و تنها قمر طبیعی آن است. ماه در فاصله 384000 کیلومتری از زمین قرار دارد. ماه از خود نوری ندارد، بلکه در نتیجه بازتاب نور خورشید می درخشد. در طول هر ماه همراه با چرخش ماه به دور زمین شکل آن هم از هلال نازک تا دایره ای کامل تغییر می کند و دوباره به هلال نازک بر می گردد و این چرخه در هر 29.5 روز یکبار تکرار می شود. ما این تغییر شکل های ماه را اهلّه ماه می نامیم. و این اهلّه یکی از بزرگترین آهنگ های طبیعت هستند. ماه با قطری برابر 3476 کیلومتر کره ای سنگی مانند زمین است اما فاقد آب، جو و حیات است. ستاره شناسان بر این باورند که ماه در اثر برخورد بین زمین و یک جرم بزرگ و پرتاب خورده سنگ ها به فضا در میلیاردها سال پیش شکل گرفته است.

چه اتفاقی برای مریخ افتاد؟

                     

   

روزی روزگاری، در حدود 4 میلیارد سال پیش، مریخ نیز درست مانند زمین سیاره ای گرم و بارانی بود. آب مایع در رودخانه های طویلی که در سطح مریخ جریان داشتند و به دریاهای کم عمق ختم می شدند جاری بود. لایه ذخیمی از اتمسفر (جو) سیاره را پوشانده و آنرا گرم نگه می داشت.

علاوه بر این، بر طبق باور برخی دانشمندان و نیز نتایج بدست آمده از تحقیقات آنها تا به امروز، برخی از گونه های حیات میکروبی و باکتری ها و حتی بالاتر از آن در مریخ وجود داشته واین در حالی بود که این گونه های حیات در حال رشد و تکامل بودند. مریخ در راهی قدم گذاشته بود که به سیاره  دومی برای زندگی و حیات درست مانند همسایه اش زمین تبدیل می شد... اما این اتفاق به شکل دیگری جلو رفت و مریخ هرگز موفق نشد. و این سوال همچنان پابرجاست که چرا مریخ اینگونه خشک شد؟ در این مقاله به برسی عوامل دخیل در وضعیت کنونی سیاره مریخ خواهیم پرداخت.

 

خانه ما، زمین

زمین با قطری برابر 12756 کیلومتر در استوا، در واقع دو قلوی نزدیک ناهید به لحاظ اندازه به شمار می آید، اما شباهت ها در همین جا به پایان می رسد زمین با فاصله متوسط 150 میلیون کیلومتر از خورشید مثل ناهید یک سیاره ای داغ و جهنمی نیست، بلکه جهانی آرام و راحت و بهشتی برای گونه های حیات است. زمین هم مثل سه سیاره ی داخلی دیگر منظومه شمسی ،یک سیاره سنگی است. اما تنها سیاره ایست که سطح آن یکپارچه نیست، بلکه به قسمت هایی تبدیل شده است که صفحه نام دارند. این صفحات به آرامی بر روی سطح حرکت می کنند و موجب متراکم شدن قاره ها و پهن شدن اقیانوس ها می شوند.

زندگی در تیتان چگونه است؟

آیا حیات در تیتان وجود دارد؟ به گفته یکی از زیست شناسان علوم سیاره ای، اگر حیات در تیتان وجود داشته باشد، به گونه ای نخواهد بود که انسان ها قادر به زندگی با یکی از ساکنین این قمر در یک اتاق باشند! دکتر ویلیام بینز در این رابطه می گوید: "هالیوود با بیگانگان تیتانی مشکلاتی خواهد داشت !! "

اگر روزگاری فضاپیمایی حامل یکی از این موجودات تیتانی بود، بدون شک گازهای ساتع شده از بدن او باعث مرگ هر جانداری درنزدیکی او می شد. در چنین شرایطی ، حتی کوچکترین حرکت درنفس یک جاندار تیتانی که در نزدیکی یک انسان قرار داشت، به شکل باورنکردنی برای انسان ها مخوف و وحشتناک می باشد. دکتر بینز در ادامه می گوید: با این حال از دیدگاه من این موضوع جالبی به نظر می رسد! غم انگیز نبود اگر عجیب ترین گونه های حیاتی که در کهکشان موفق به کشف آنها می شدیم، درست مثل ما بودند ، تنها با رنگ آبی و دم! (اشاره دارد به موجودات فضایی که در فیلم آواتار نمایش داده شده اند)

 

زهره الهه زیبایی یا نماینده وحشت واقعی

در مدت 4 میلیارد سال سیارات داخلی آنقدر از ذرات بین ستاره ای را جذب کردند تا به صخره های سفت و سختی تبدیل شدند.

میلیون ها مایل فاصله، ما را از سیاره زهره جدا کرده است؛ اما گشتی در اطراف زهره  منشاء ی مشترک را برایمان آشکار می سازد.

·         زهره ششمین سیاره از نظر اندازه در منظومه شمسی است و نزدیک ترین به زمین زهره 26 میلیون مایل با زمین فاصله دارد

·         یک سال بر روی زهره 225 روز زمینی طول می کشد

·         اگر شما 150 پوند (68/03886 کیلوگرم)  بر روی زمین وزن داشته باشید بر روی زهره 136 پوند (61/69 کیلوگرم) وزن خواهید داشد

 

عطارد سیاره ای شگفت انگیز

در ابتدا منظومه شمسی گردابی از گاز و غبار بود،این گاز و غبار کم کم شروع به متراکم شدن کرد و قطعات کوچکتر ماده را به وجود آورد. این قطعت کوچک ماده با گرد هم آمدن به صورت قطعه های بزرگتر در آمدند و سیارات این گونه شکل گرفتند. 4/5 میلیارد سال بعد، عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید شکل گرفت که علی رغم نزدیکی به خورشید، عطارد به کشتی سیاهی می ماند که در خانواده سیارگاه راه می پیماید.

عطارد صخره ای شکل و جامد است. عطارد را می توان هنگام گرگ و میش قبل از غروب آفتاب و همچنین بعد از طلوع آفتاب نزدیک به افق جست و جو کرد .

عطارد هیچ قمر و همچنین اتمسفری ندارد.

میدان مغناطیسی عطارد فقط درصدی از میدان مغناطیسی زمین است.

عطارد با داشتن قطری حدود 4880 کیلومتر کوچکترین سیاره داخلی منظومه شمسی است. جو آن به قدری رقیق است که حتی می توان از آن صرف نظر کرد.

آسمانش همیشه شبیه به شب های پر ستاره می ماند آسمان همواره سیاه است

دلیل این که ما در روی زمین آسمانی آبی داریم به اتمسفرمان مربوط می شود. نیتروژن اساسا نور را به رنگ آبی پخش می کند و برای همین است که آسمانش آبی است. از آنجا که عطارد اتمسفری ندارد آسمانش همیشه سیاه است.

88 روز طول می کشد تا عطارد یکبار  در مدار خود به دور خورشید بچرخد. گاهی اوقات زمانی که عطارد میان زمین و خورشید در یک خط قرار بگیرد ما عطارد را می بینیم که از مقابل خورشید عبور می کند. سطح عطارد همانند ماه، صخره ای، پر از دهانه و بدون حیات است اما هسته درونی آن همانند زمین آهنی است این هسته به بزرگی ماه است. عطارد با داشتن 70 درصد آهن چگال ترین سیاره منظومه شمسی است.