عطارد سیاره ای شگفت انگیز

در ابتدا منظومه شمسی گردابی از گاز و غبار بود،این گاز و غبار کم کم شروع به متراکم شدن کرد و قطعات کوچکتر ماده را به وجود آورد. این قطعت کوچک ماده با گرد هم آمدن به صورت قطعه های بزرگتر در آمدند و سیارات این گونه شکل گرفتند. 4/5 میلیارد سال بعد، عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید شکل گرفت که علی رغم نزدیکی به خورشید، عطارد به کشتی سیاهی می ماند که در خانواده سیارگاه راه می پیماید.

عطارد صخره ای شکل و جامد است. عطارد را می توان هنگام گرگ و میش قبل از غروب آفتاب و همچنین بعد از طلوع آفتاب نزدیک به افق جست و جو کرد .

عطارد هیچ قمر و همچنین اتمسفری ندارد.

میدان مغناطیسی عطارد فقط درصدی از میدان مغناطیسی زمین است.

عطارد با داشتن قطری حدود 4880 کیلومتر کوچکترین سیاره داخلی منظومه شمسی است. جو آن به قدری رقیق است که حتی می توان از آن صرف نظر کرد.

آسمانش همیشه شبیه به شب های پر ستاره می ماند آسمان همواره سیاه است

دلیل این که ما در روی زمین آسمانی آبی داریم به اتمسفرمان مربوط می شود. نیتروژن اساسا نور را به رنگ آبی پخش می کند و برای همین است که آسمانش آبی است. از آنجا که عطارد اتمسفری ندارد آسمانش همیشه سیاه است.

88 روز طول می کشد تا عطارد یکبار  در مدار خود به دور خورشید بچرخد. گاهی اوقات زمانی که عطارد میان زمین و خورشید در یک خط قرار بگیرد ما عطارد را می بینیم که از مقابل خورشید عبور می کند. سطح عطارد همانند ماه، صخره ای، پر از دهانه و بدون حیات است اما هسته درونی آن همانند زمین آهنی است این هسته به بزرگی ماه است. عطارد با داشتن 70 درصد آهن چگال ترین سیاره منظومه شمسی است.

 

عطارد به طور میانگین 58 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد. فاصله عطارد تا زمین خیلی بیشتر از این مقدار است. تاکنون فقط یک فضاپیما به آن جا فرستاده شده است.نوامبر 1973 مارینر 10 به عطارد فرستاده شد.

 

 

 

 

این ماموریتی بود به یک سیاره که به دلیل نزدیکی به خورشید شرایط نامساعدی دارد. مارینر 10 پس از سه ماه به زهره رسید و با استفاده از گرانش سیاره زهره نیروی لازم برای راندن فضاپیما به سوی عطارد فراهم گردید. نخستین رویارویی در مارس 1974 بود مارینر سه بار از کنار عطارد عبور کرد و اطلاعاتی را به زمین مخابره کرد. عطارد سوخته و زخم خورده در نبرد و در عین حال درخشان به سبب نزدیکی به خورشید؛ دارای چشم اندازهایی از دهانه های باستانی شکاف ها و حوضچه هاست.

از سه میلیارد سال پیش تاکنون هیچ فعالیت آتش فشانی در عطارد وجود نداشته است؛ هسته عطارد آرام است تنها چیزی که سبب آشفتگی سطح آن می شود برخوردهای تصادفی اجرام فضایی با آن است.

عطارد بسیار آهسته به دور محور خودش گردش می کند به طوری که در هر بار چرخش به دور خورشید 1/5 مرتبه به دور خود می چرخد نتیجه این پدیده به وجود آمده تقویمی جالب است یعنی یک روز عطارد دو برابر یک سال آن است. یک روز عطارد 176 روز زمینی طول می کشد، یک سال آن فقط 88 روز زمینی؛ از این هم عجیب تر این است که اگر بر روی عطارد بایستید، شما در آسمان خورشید را مشاهده می کنید که ظاهرا کوچک می شود؛ دلیل این پدیده هم فاصله متغییر عطارد تا خورشید است چون مدار سیاره بیضی شکل است هنگامی که عطارد به خورشید نزدیک است، اندازه خورشید بزرگ است و هنگامی که از خورشید دور می شود اندازه خورشید به نصف مقدار قبلی می رسد.

هر بار که عطارد از نزدیکی خورشید عبور می کند بر سرعتش افزوده می شود سپس با دور شدن از خورشید دوباره سرعتش کاهش می یابد نتیجه این پدیده بر روی عطارد دو بار طلوع خورشید است.

نیروی جاذبه خورشید یک اصطکاک جزر و مدی در داخل عطارد ایجاد می کند که موجب آهسته شدن سرعت آن هنگامی که بر محور خود می چرخد می شود.

نزدیکی این سیاره به خورشید به معنی داغ بودن بسیار زیاد این سیاره است به طوری که هنگام ظهر بر روی استوای سیاره  دما به 840 درجه سانتی گراد می رسد. اختلاف دمای شب و روز بر روی این سیاره در حدود 11000 درجه سانتی گراد است که ببیشترین میزان اختلاف دما در منظومه شمسی است نیمه شب در قسمت تاریک سیاره دما به 270 درجه سانتی گراد زیر صفر می رسد.

بسیار غیر منتظره است که برخی از ستاره شناسان معتقدند بر روی عطارد یخ وجود دارد؛ یخی که به دلیل محافظت شدن در برابر حرارت خورشید باقی مانده است.

نقشه برداری هایی که توسط تلسکوپ های راداری ایالات متحده صورت گرفته اند وجود یخ را در هر دو قطب عطارد نشان می دهد. این یخ ها ممکن است از دنباله دارها به جا مانده باشند و در اعماق دهانه های قطبی درون سایه باقی مانده باشند.

محور چرخش به دور خود عطارد نسبت به صفحه مداری چرخش به دور خورشید، عمود است لذا بعضی از دهانه ها هرگز کفشان نور یا حرارتی از خورشید دریافت نمی کنند.