به گفته ی یک تیم بین المللی از پژوهشگران، سیاهچاله ها انرژی بیشتری از آنچه تصور می شد در کهکشان میزبان خود آزاد میکنند. این تیم تحقیقاتی یک ریز اختروش را در کهکشان M83 مورد مشاهده قرار داده است و دریافت که توان جنبشی این جسم بیشتر از آنچه است که برای سیاهچاله ای به این جرم پیش بینی می شود.
چرا قسمتی از سیاره زحل تقریبا آبی رنگ است؟ این تصویر از زحل، تقریبا آن چیزی است که اگر ما در فضای نزدیک این غول حلقه دار پرواز کنیم، مشاهده خواهیم کرد. این تصویر در مارس ۲۰۰۶ ،توسط فضاپیمای کاسینی که هم اکنون به دور زحل می چرخد، گرفته شده است.
برای نخستین بار، ممکن است دانشمندان قمری فراخورشیدی را شناسایی کرده باشند که حول یک سیاره بیگانه در خارج از منظومه شمسی می‌چرخد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تیمی از منجمان یک جفت جسم دوردست را رصد کرده‌اند که می‌توانند یک سیاره بیگانه مشتری‌مانند و یک قمر فراخورشیدی صخره‌ای باشند که آزادانه در فضا حرکت میکند، یا این که شامل یک ستاره کوچک کم‌نور باشد که این ستاره خود میزبان سیاره‌ای با جرم 18 برابر زمین است.
دانشمندان با تحلیل نوعی سیگنال، آن را به وجود ماده تاریک نسبت داده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماده تاریک دهه‌هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده‌اند. تصور می‌شود، چنین مولفه‌ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده‌اند.
دانشمندان با استفاده از یک روش محاسباتی جدید موفق به ارائه دقیق‌ترین محاسبه درخصوص سرعت گسترش کائنات با دقت دو درصدی شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تیم تحقیقاتی »بررسی دیجیتالی آسمان اسلون« (SDSS) در نیومکزیکو دو روش محاسباتی مختلف شامل استفاده از کوازارها و گاز هیدروژن بین کهکشانی را برای اندازه گیری سرعت گسترش کائنات با یکدیگر ترکیب کردند.
کیهان شناسان معتقد که سه چهارم کیهان از انرژی تاریک که مسئول شتاب دار شدن انبساط کیهان است، تشکیل شده. حقیقت این است که دانشمندان نمی دانند انرژی تاریک دقیقا چیست؟ قبلا راه حل هایی را ارائه داده اند، یکی از آنها وجود عنصر پنجمی بنام اتر یا انرژی فانتوم ، این عنصر یک عامل جاذبه ای غیرقابل مشاهده است که باعث تسریع گسترش انبساط کیهان می شود.
وقتی یک هواشناس روس به نام الکساندر فریدمن در سال 1922 این ایده را مطرح کرد که کیهان در حال منبسط شدن است، آلبرت آینشتاین اطمینان داشت که او اشتباه میکند. 5 سال قبل، آینشتاین مدل یک کیهان ثابت را منتشر کرده بود، و همچنان بر این عقیده بود که این مدل درست است. در یک اشتباه کم نظیر ولی پرتاثیر، آینشتاین باورهای بی اساسش را با یک محاسبه اشتباه تقویت کرد و در نامه ای به ژورنال فیزیک ادعا کرد که تئوری فریدمن قانون پایستگی انرژی را نقض میکند. 8 ماه بعد، پس از ملاقات با یکی از همکاران فریدمن، آینشتاین به اشتباهش اعتراف کرد و نامه ای در راستای پس گرفتن نظر سابقش منتشر کرد: معادلات نسبیت عام، اجازه یک کیهان منبسط شونده را می دهند.