کیهان شناسی | از جنس بینهایت...

بررسی کیهان

چگونگی حرکت صوت در فضا

جمعه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۹:۵۳ ب.ظ

در روی زمین تعداد بسیار زیادی اتم در نزدیکی یکدیگر قرار دارند که با یکدیگر برخورد می کنند. وارد کردن ضربه ای به یک اتم باعث می شود که آن اتم به اتم های دیگر ضربه وارد کند و آن اتم ها نیز به نوبه خود به اتم های دیگر ضربه وارد می کنند و این کار به همین ترتیب ادامه پیدا می کند، لذا، این ضربه از طریق تمامی این اتم ها منتقل می شود. تعداد زیادی از این ضربات کوچک می تواند جریانی از ارتعاشات را به وجود آورد که از طریق یک ماده منتقل می شوند. هوایی که سطح زمین را در بر گرفته است از تعداد بسیار زیادی اتم و مولکول گازی تشکیل شده است که در حال ضربه زدن به یکدیگر هستند. هوا می تواند چنین ارتعاشاتی را منتقل کند، همان گونه که دریا، زمین زیر پای ما و حتی اشیاء عادی پیرامون ما می توانند این کار را بکنند. به این ارتعاشات که می توانند گوش های ما را تحریک کنند صوت می گوییم.


حرکت صوت از طریق یک ماده، زمان بر است، زیرا یک اتم باید هر ضربه ای را به اتم های کناری اش منتقل کند. مدت زمان این حرکت بستگی به شدتی دارد که اتم ها یکدیگر را تحت تأثیر قرار می دهند و این هم به طبیعت ماده و عوامل دیگری مثل دما بستگی دارد. صوت در هوا با سرعت تقریبی یک مایل در هر پنج ثانیه حرکت می کند، این سرعت یک میلیون بار کندتر از سرعت نور است، به همین علت است که ناطران پرتاب یک شاتل تقریبا فقط لحظه ای آن را می بینند اما صدای آن را با کمی تأخیر می شنوند. به همین صورت در زمان رعد و برق نیز نور برق قبل از صدای رعد ( که در واقع ضربه ای است که تخلیه شدید و ناگهانی الکتریکی به مولکول های هوا وارد می کنند) به ما می رسد. سرعت صوت در آب و یخ پنج برابر سرعت آن در هوا است.

اوضاع در فضای بیرون از زمین بسیار متفاوت است. تراکم ابرها در فضای بین ستارگان بسیار کم است، بنابراین اتمی برای انتقال ضربه وجود ندارد. البته اگر در درون فضاپیمای خود هوا داشته باشید. صوت در درون آن به صورت طبیعی حرکت می کند. سنگ کوچکی که به دیواره های فضاپیما برخورد می کند دیواره های آن را مرتعش می کند و به همین ترتیب هوای درون آن را منتقل می کنند، پس بنابراین ممکن است آن را بشنوید. اما صداهایی که روی یک سیاره و یا داخل یک فضاپیمای دیگر  تولید می شوند به شما نمی رسند، مگر این که کسی آن ها را به امواج رادیویی تبدیل کند( که مثل نور هستند و نیاز به ماده ای برای انتقال ندارند) و شما در سفینه خود آن ها را با استفاده از گیرنده ای رادیویی دوباره به صدا تبدیل کنید.

علاوه بر این امواج، امواج رادیویی طبیعی نیز وجود دارند که به وسیله ستارگان و کهکشان های دور دست تولید می شوند. رادیوی ستاره شناسان این امواج را به همان شکلی که دیگر  ستاره شناسان نور مرئی را بررسی می کنند، مورد مطالعه قرار می دهند. از آن جا که امواج رادیویی قابل مشاهده نیستند و ما عادت کرده ایم که آن ها را با استفاده از گیرنده های رادیویی به صدا تبدیل کنیم، گاهی اوقات گمان می رود که ستاره شناسی رادیویی یک کار شنیداری است نه دیداری، اما هر دو دسته ستاره شناسان رادیویی و نور مرئی کار مشابهی را انجام می دهند: مطالعه انواع موج های الکترو مغناطیسی که از فضا به ما می رسند. در واقع هیچ صدایی در فضا و جود ندارد که به گوش ما برسد.   

                                                                                                              منبع : کتاب گنجینه کیهانی اثر استیفن هاوکینگ

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">