کیهان شناسی | از جنس بینهایت...

بررسی کیهان

ستاره نوترونی

پنجشنبه, ۲۹ فروردين ۱۳۹۲، ۰۴:۲۱ ب.ظ
زمانی که ستارگان بزرگتر، از خورشید، تمام سوخت خود را به مصرف می رسانند،معمولا لایه های بیرونی را با یک انفجار مهیب که «ابرنواختر» نامیده می شود به خارج پرتاب می کنند. چنین انفجاری به قدری عظیم و درخشان است که به اندازه چندین میلیون ستاره، روشنایی ایجاد می کنند.







اما گاهی اوقات همه چیز در این انفجاربه بیرون پرتاب نمی شود. گاهی اوقات هسته گوی شکل ستاره، جان سالم به در می برد. پس از یک انفجار ابرنواختر، این ته مانده بسیار داغ می شود: 180 هزار درجه ارنهایت (100 هزار درجه سانتی گراد)، اما دیگر هیچ واکنش هسته ای دیگری برای داغ نگه داشتن آن صورت نمی گیرد.
مقداری از ته مانده ها آن قدر سنگین و حجیم هستند که زیر فشار خرد کننده ی گرانش به درون خودشان فرو می ریزند تا این که قطرشان به چند ده کیلومتر کاهش پیدا می کند. برای رخ دادن چنین امری، این ته مانده ها باید حداقل جرمی معادل 1/4 تا 2/1 برابر خورشید داشته باشند.
فشار به قدری درون این وی ها شدید است که از درون مایع می شوند و پیوسته جامدی به قطر یک مایل (1/6 کیلومتر) آن را می پوشاند. این مایع از ذراتی تشکیل شده است که به طور طبیعی در هسته اتم ها یافت می شوند ـ نوترون ها ـ از این رو این گوی ها را «ستاره های نوترونی» می نامند.
 
              


           

           

           
البته ذرات دیگری نیز درون این ستاره های نوترونی وجود دارند، اما مقدارشان ناچیز است.
برای ساختن چنین مایعی در زمین، به دانشی بسیار فراتر از فناوری کنونی بشر نیازمندیم.
تاکنون بسیاری از ستاره های نوترونی توسط تلسکوپ های پیشرفته رصد شده اند.
اگر چه کوتوله های سفید کوچک هستند (حدودا در ابعاد زمین)؛
         

اما از آن جایی که هسته ستارگان از سنگین ترین عنصرها (مانند آهن) تشکیل شده است. بنابراین بینهایت سنگین هستند(نزدیک به جرم خورشید)
ستارگان شبیه به خورشید به انفجار ابرنواختری تبدیل نمی شوند، بلکه از آن ها یک غول قرمز متولد می شود که ته مانده های آن ها به قدر کافی برای منقبض شدن به درون گرانش خود سنگین و حجیم نیست. این ته مانده ها «کوتوله سفید» نامیده می شوند. کوتوله های سفید طی یک دوره چندیدن میلیارد ساله به آرامی سرد می شوند، تا زمانی که دیگر داغ نخواهند بود.
ته مانده هایی که کمتر از 1/4 برابر خورشید جرم داشته باشند تبدیل به کوتوله های سفید می شوند. ستارگاه نوترونی از ته مانده های ابرنواخترهایی به وجود می آیند که بین 1/4 تا 2/1 برابر خورشید جرم داشته باشند و ته مانده هایی که جرمی بیش از 2/1 برابر خورشید را دارا باشند تا ابد به فروپاشی به درون خود ادامه می دهند و از آن ها یک سیاه چاله متولد می شود.


     

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">