خانه ما، زمین

زمین با قطری برابر 12756 کیلومتر در استوا، در واقع دو قلوی نزدیک ناهید به لحاظ اندازه به شمار می آید، اما شباهت ها در همین جا به پایان می رسد زمین با فاصله متوسط 150 میلیون کیلومتر از خورشید مثل ناهید یک سیاره ای داغ و جهنمی نیست، بلکه جهانی آرام و راحت و بهشتی برای گونه های حیات است. زمین هم مثل سه سیاره ی داخلی دیگر منظومه شمسی ،یک سیاره سنگی است. اما تنها سیاره ایست که سطح آن یکپارچه نیست، بلکه به قسمت هایی تبدیل شده است که صفحه نام دارند. این صفحات به آرامی بر روی سطح حرکت می کنند و موجب متراکم شدن قاره ها و پهن شدن اقیانوس ها می شوند.

سرنوشت خورشید

خورشید سرانجام به پایان سوخت هسته ای اش می رسد و حدود 5/4 میلیارد سال دیگر می میرد. البته داستان مرگ خورشید از یک سری وقایع تشکیل شده است که ابتدا خورشید را به غول سرخ، سپس به ریز نقش سفید، و در نهایت به یک ستاره ریز نقش سیاه تبدیل می کند. این فرآیند 5/3 میلیارد سال دیگر آغاز میشود؛ وقتی که هلیم در هسته خورشید شروع به همجوشی و تولید کربن میکند و خورشید شروع به انبساط میکند. پیش بینی وضع آب و هوای زمین در آن زمان داغ، درخشان و مه آلود خواهد بود؛ زمانی که خورشید همچون غولی در آسمان بزرگ و بزرگتر می شود. زمانی که خورشید دو سومِ  آسمان را پوشانده، دمای چند هزار درجه ای روی زمین مدت هاست که جوّ و اقیانوس هایش را تبخیر کرده است. سرانجام، لایه خارجی خورشید، عطارد، زهره، زمین و حتی مریخ را در کام خود فرو  میبرد و با جذب حرارت از مرکزش 3000 بار درخشان تر میشود. در این زمان خورشید به یک ستاره غول پیکر تبدیل گشته است.

کشف سیاره «انیشتین»

اخترشناسان برای نخستین بار با استفاده از نظریه نسبیت خاص «آلبرت انیشتین» موفق به کشف یک سیاره فراخورشیدی شده اند.

به گزارش افکارنیوز، سیاره انیشتین (Einstein's planet)‌ نام مستعاری است که تیم تحقیقاتی برای سیاره بیگانه تازه کشف شده انتخاب کرده اند؛ نام رسمی این سیاره Kepler-۷۶b‌ است که ۲۵ درصد بزرگتر از مشتری است و در کلاس ابر مشتری داغ (hot Jupiter)‌ جای می گیرد.

سیاره انیشتین بدور ستاره میزبان در فاصله دو هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی ماکیان در حال چرخش است.

جدیدترین نمونه از ۸۰۰ سیاره بیگانه خارج از منظومه شمسی با استفاده از تأثیرات ظریفی که در نظریه نسبیت خاص انیشتین توصیف شده اند، شناسایی شد.

«دیوید لاتام» از محققان مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیت سونیان تأکید می کند: برای بررسی تأثیرات بسیار ظریف، به اندازه گیری های با کیفیت بالا از درخشندگی بین ستاره ای نیاز داشتیم که تلسکوپ فضایی کپلر ناسا حداکثر وضوح رصدی مورد نیاز را تأمین کرد.

روش جدید کشف سیارات فراخورشیدی مبتنی بر نظریه نسبیت انیشتین برای کشف سیارات بزرگ بسیار مناسب است که به اندازه گیری دقیق سرعت ستاره نیاز ندارد.

نتایج کشف سیاره Kepler-۷۶b با استفاده از نظریه نسبیت انیشتین در مجله Astrophysical‌ منتشر شده است.

ستارگان دوتایی، پدیده‌ای فراوان در عالم

 همدم‌های آسمانی!

 

در یک نگاه گذرا به آسمان شب می‌توان نقاط نورانی بی‌شماری را مشاهده کرد که پنداری بر یک صفحه متحرک متصل شده‌اند و نقش‌آفرینی شبانه خود را انجام می‌دهند و صحنه را برای ستاره داستان که همانا خورشید است خالی می‌کنند. اما اگر دقیق‌تر به این نمایش نگاه کنیم درمی‌یابیم که اغلب این بازیگران آن‌گونه که ما می‌پنداریم تنها نیستند و هماوردی دارند که حرکاتشان با وی تنظیم و تعیین می‌شود.

این هماورد‌ها سیستم‌هایی شکل می‌دهند که همانا با نام ستارگان دوتایی شناخته می‌شوند (که البته ممکن است از بیش از دو ستاره نیز تشکیل شده باشند).

زندگی در تیتان چگونه است؟

آیا حیات در تیتان وجود دارد؟ به گفته یکی از زیست شناسان علوم سیاره ای، اگر حیات در تیتان وجود داشته باشد، به گونه ای نخواهد بود که انسان ها قادر به زندگی با یکی از ساکنین این قمر در یک اتاق باشند! دکتر ویلیام بینز در این رابطه می گوید: "هالیوود با بیگانگان تیتانی مشکلاتی خواهد داشت !! "

اگر روزگاری فضاپیمایی حامل یکی از این موجودات تیتانی بود، بدون شک گازهای ساتع شده از بدن او باعث مرگ هر جانداری درنزدیکی او می شد. در چنین شرایطی ، حتی کوچکترین حرکت درنفس یک جاندار تیتانی که در نزدیکی یک انسان قرار داشت، به شکل باورنکردنی برای انسان ها مخوف و وحشتناک می باشد. دکتر بینز در ادامه می گوید: با این حال از دیدگاه من این موضوع جالبی به نظر می رسد! غم انگیز نبود اگر عجیب ترین گونه های حیاتی که در کهکشان موفق به کشف آنها می شدیم، درست مثل ما بودند ، تنها با رنگ آبی و دم! (اشاره دارد به موجودات فضایی که در فیلم آواتار نمایش داده شده اند)

 

55 کانکری

55 کانکری یک منظومه ستاره ای به فاصله 41 سال نوری از ما به موازات صورت فلکی سرطان است و یک منظومه دو ستاه ای است: 55 کانکری A و یک ستاره زرد رنگ است، 55 کانکری B کوتوله ای قرمز و کوچک است. این دو ستاره در فاصله ای به میزان 1000 برابر مسافت زمین تا خورشید قرار دارند و به دور هم می گردند.

چگونگی حرکت صوت در فضا

در روی زمین تعداد بسیار زیادی اتم در نزدیکی یکدیگر قرار دارند که با یکدیگر برخورد می کنند. وارد کردن ضربه ای به یک اتم باعث می شود که آن اتم به اتم های دیگر ضربه وارد کند و آن اتم ها نیز به نوبه خود به اتم های دیگر ضربه وارد می کنند و این کار به همین ترتیب ادامه پیدا می کند، لذا، این ضربه از طریق تمامی این اتم ها منتقل می شود. تعداد زیادی از این ضربات کوچک می تواند جریانی از ارتعاشات را به وجود آورد که از طریق یک ماده منتقل می شوند. هوایی که سطح زمین را در بر گرفته است از تعداد بسیار زیادی اتم و مولکول گازی تشکیل شده است که در حال ضربه زدن به یکدیگر هستند. هوا می تواند چنین ارتعاشاتی را منتقل کند، همان گونه که دریا، زمین زیر پای ما و حتی اشیاء عادی پیرامون ما می توانند این کار را بکنند. به این ارتعاشات که می توانند گوش های ما را تحریک کنند صوت می گوییم.

تیتان

تیتان بزرگترین قمر زحل و دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. فقط گانیمد ــ یکی از قمر های مشتری ــ از آن بزرگتر است.

تیتان در 25 مارس 1655 توسط منجم آلمانی «کریشتیان هوگنز» کشف شد. همگنز تحت تأثیر چهار قمر کشف شده مشتری توسط گالیله قرار گرفته بود.

هاوکینگ : "موجودات فضایی وجود دارند"

استفان هاوکینگ دانشمند انگلیسی هشدار داد: "موجودات فضایی احتمالا وجود دارند اما بشر باید از تماس با آنها بپرهیزد چراکه عواقب ناخوشایندی در پی خواهد داشت."

اخترفیزیکدانی بر اساس گزارشات تصویری انگلیس گفت: "اگر موجودات فضایی مارا ببینند نتایج آن مشابه زمانی خواهد بود که Columbus در آمریکا به زمین نشست و برای اهالی آمریکا هرگز جبران نشد."  ... برنامه ها جهانی را به تصویر می کشند که در آن فرم های خارجی حیات با سفینه های عظیم الجثه خود پس از خشکاندن سیاره خویش به دنبال منابع حیاتی می باشند.

هاوکینگ هشدار داد: "چنین موجودات فضایی پیشرفته ای احتمالا به دنبال جمع آوری تمام سیارات غنی هستند."

 

زندگی در فوبوس

در فاصله 9000 کیلومتری از سیاره مریخ، یکی از اقمار این سیاره با نام فوبوس قرار گرفته است. این قمر که دارای شعاعی در حدود 11 کیلومتر می باشد، برای نخستین بار توسط یک ستاره شناس آمریکایی در سال 1877 شناسایی گردید

فوبوس نامیست که در سال های آینده آن را به دفعات خواهید شنید. کمی بزرگتر از یک سیارک ، عاری از جو و جاذبه ای بسیار نزدیک به صفر می باشد. با این حال به نظر می رسد، این قمر که بزرگترین قمر مریخ به شمار می آید ، به زودی پایگاه مرزی انسان ها و خانه دوم ما در فضا خواهد بود. اگرچه ماه به شکل قابل توجه و فریبنده ای نزدیک به سیاره ما می باشد، اما نیروی جاذبه آن بدین معناست که برای انتقال فضانوردان از آنجا به درون فضا نیازمند راکت های نسبتاً عظیمی می باشیم. این موضوی در رابطه با سیاره مریخ نیز صادق بوده و به همین شکل ، انجام ماموریت های فضایی از آنجا نیز هزینه های بسیار بالایی به همراه خواهد داشت